Hier volgt de tekst van het interview met Jan van Nouhuys in het bidbook dat is gemaakt voor de fondsenwerving:
'Koffiepot zal herkend worden als lichtvoetig, vrolijk object'
Voor de ontwerpwedstrijd ben ik direct gaan denken. Hoe breng je het werk met goud en zilver, zoals dat in deze stad gebeurt, in beeld? Ik kwam op de koffiepot. En dan op een wijze die een vrolijke noot oplevert. Mijn oorspronkelijke idee was om drie opeenvolgende rotondes te vullen, telkens met een deel van de koffie- of theepot. De weggebruiker zou op die manier de cyclische opbouw van de koffiepot ervaren. Als gevolg van een selectie met andere inzendingen heeft men gekozen voor twee koffiepotversies, waarbij de meest complete koffiepot werd geschrapt. Zo blijft nog steeds het verhaal bestaan.
Ik heb gekozen voor een terugkerend beeld dat zich in opbouwende zin vertoont, of in afbouwende zin, afhankelijk van de richting waarin men rijdt. Een beeld dat qua vorm meteen te relateren is aan de Zilverstad: een schenkkan of koffiepot. De koffiepotten worden bij voorkeur 4,5 meter hoog; zo komen ze tot hun recht. De potten zullen worden uitgevoerd in zilver-wit poedercoated staal. Boven op de pot, op het deksel, keert steeds weer dezelfde gouden knop terug, uitgevoerd in bladgoud. De koffiepot vorm legt de relatie met zilversmeedkunst, het gekozen materiaal, het goud van de knop, de relatie met de goudsmeedkunst. Ik heb me bij mijn ontwerp gericht naar de associatieve werking van het brein. Als ik een plaat zilver laat zien, zegt u: dat is een plaat zilver. Als ik op dezelfde plaat zilver wat kopjes zet, zegt u: dat is een dienblad. Het brein zoekt naar associaties. Ik heb in mijn ontwerp gezocht naar de directheid van een herkenbare koffiepot. Vergelijkbaar met de schop of de fiets die je elders langs de snelweg kunt zien staan. Een direct en vrolijk beeld.
Kunst plaatsen op de rotondes van onze stad is een oude droom van me. Bij het wegvallen van de fabrieken kwamen er enorme persen vrij. Daarvan heb ik toen gezegd: dat zijn zulke markante apparaten, zo typisch voor onze zilverindustrie, die verdienen een plek midden op een rotonde. Uiteindelijk is er eentje in een plantsoen beland. Ik ben blij dat nu hedendaagse objecten op de rotondes komen. Objecten die het huidige beeld van de Zilverstad vertolken. De belangrijkste redenen waarom ik graag deze objecten realiseer en laat plaatsen op een rotonde aan de N210, is ter promotie van de stad, van mijn collega's en van het ambacht.